GÜZÜN DÜŞÜNDÜRDÜKLERİ
Çevrildi ağacın yönü bak güze,
Yaprağı sarıca dal oldu şimdi. Kuşlar kanatlandı bu yıl da göçe, Uçara gökyüzü yol oldu şimdi. Bozuldu bağ, bahçe tenhalık bütün; Tez geçti mevsimi çiçeğin, otun... Ülfeti yel ile arttı bulutun; Ayaza, yağmura gel oldu şimdi. Kızıldan sarıya yeşilden boza; Kilim dokur dağlar, nakış işler göze... Buğusu sabahtan çökerken düze, Asıldı yamaca tül oldu şimdi. Pekmez kaynatıldı, turşu basıldı; Tarhana, erişte, ekşi döküldü. Derede, denizde çimen çekildi, Petekte bir dolu bal oldu şimdi. Bahçede sıralı okumak düşü; Önlüklü çocuklar, öğretmen başı... Evlere çekildi bitiren işi, Telaşın öznesi zil oldu şimdi. Güz kışa kapıdır, umudu yazın; Şu şirin mevsime yakışmaz hüzün. Yaşamak süresi ne kısa, uzun... Muhabbet gönülde gül oldu şimdi. ZEYLNAME: İnsan bu hoyrattır hayhuyda ömrü; Âleme hor bakar, sevmekte cimri, Ne hayreti kaldı, ne cömert gönlü... Tek derdi bir para, mal oldu şimdi. |