Asırları aşan esaret,
Zülüm ile var olan cesaret.
Aptal, aptal tohumum, ben ezilmem,
Çeliğim, ben bükülmem,
Derindir köklerim, sökülmem!
Ey aptal, ben diz çökmem.

Kalemim keskin, kılıcım keskin,
Her isim çizilir, her baş kesilir.
Ey aptal, diz çökmem!
Yüzümdeki hüzün, gözlerimdeki ateş,
Korkusuzca yürürüm, her adım bir destan.

Zincirlerimi kırarım,
Karanlıklarımı aydınlatırım.
Her defa düşsem de,
Yeniden kalkarım, dimdik ayakta,
Özgürlüğüm için savaşırım,
Sevdamla büyütürüm hayallerimi.

Sırtımda bir yük, ama yüküm gurur,
Gözlerimdeki ışık, karanlığa inat bir nur.
Kalktıkça yükseğe, köklerim derin,
Her darbede daha da güçlenir benim serin.

Asırların yükü, belimi bükemez,
Korkularım, cesaretimle söner.
Yüreğimde bir ateş, sönmez bu yangın,
Her engeli aşarım, bu benim yoldaşım.

Haykırırım göklere, özgürlük türküsü,
Sözlerimden fışkırır, direnişin sesi.
Zalimlerin zulmü, geçici bir rüzgar,
Benim inancım, bir dağ gibi dimdik ve sabit.

Gözlerimdeki özlem, umut dolu bir deniz,
Her dalgaya karşı, ben yüzmeye hazırım.
Dizlerim yere çökmez, ruhum asla yıkılmaz,
Bu kalp, özgürlük için atar,
Her nefesimle, haykırırım: "Yaşasın hürriyet!"

Asırları aşan esaret,
Zülüm ile var olan cesaret,
Bir avuç toprak, bir yudum su,
Sevdamı besler, vatanım benim her şeyim.

Kölelik zincirleri, asla bağlayamaz beni,
Her düşüşümde, yeniden doğarım,
Her yaralanışımda, daha da güçlenirim.
Ben, bu toprakların evladı,
Bir daha asla diz çökmem,
Bu kalp, özgürlük için atar,
Her adımımda, zaferi yazar,
Benim adım Abdülmelik.