s’isli bir şiirin mahlası dokunurken kalbime
sararmış kağıtların dilinde, jilet keskinliğinde
haykırış oluyor saçlarıma peydahlanan gölgeler
saramıyorken ummanlara bezgin toprağımın terini
nasıra gövermiş harflerin ağrılı ellerinden tutup
düşüyorum yangınındaki külün üşümüş közlerine


kahve bir rengin, köpürmenin kabarık göğsünde,
çıkmazı empirme olan düşlerin kün silsilesinde
üç vakitken sen oluşum, soluyuşum duy beni,
duy, dirisini terk etmemiş seslerimin iniltisinde,
s’es veremeyen sevişmelerimin kısır döngüsünde
daha kaç yaprak dökecek ki mecalim duy beni


savurgan rahşanların bakışında mil esareti zaman
vaat edilmiş sancılarım terk ederken kabuklarını
dirayeti her salkımda, saklımda yaştır mahzenim
bir çul ya da bir kadeh çokça birikmiş hazan alevi
anlatamadığım, anlayamadığım diller ve imgelerde
gölgesi, gölgede kalmış bir hüzündür gayrı her şiir


ölmek, ölmemek arası suskun çığlıktır yaşamak
yaşamaktır kıblesi ay’a evrilen yakamoz sevdası
tasası, aurasında çiçek açmayan bir bahçeyim,
keskin bir lehçeyim ötenazi hakkı saklı kılınan
ne zaman düşsen içime kendimi terk ediyorum ya
iyisi mi sar beni sevgili içim, hiçime çekilmeden


ve anla,
uzak bulutların ağlayan kemanıdır yüreğim
ruhum ki gökyüzünün çığlığı
acının yolculuğu kalbime kadar ulaşmışken


anla.. anlasana,
isyankar hüzünlerin portakal çiçeği senfonisinde
sarılmak istiyorum dili, dini olmayan bir müziğe
dokunmak istiyorum artık bir çölün çiçek açan yüzüne ...


~°~
~°~
~°~