Aynadaki özrüm...
Anlamayı öldürdüm
Kavga ederken gökyüzündeki kuşlarla Maviliklere ağlamak sırdır O zaman var ki Bir şiir arkasından ağlamak içindir herşey Çünkü batmayan her nefes Bir aynaya muhtaçken Ufkunda eğilmiş rüzgardır kelebeklere kanat çırpan Oyunda oyuktur zaman Nereye gitsem cebimde seni götürüyordum mesela Saçlarımda yıldızdın Gönlümde taht kurmuştun selvi boylum Karabasan görmeden önce Ama anladım Eğilmek sadece secde etmek değilmiş Hayal suçu ile Hayat suç olmuşken Karşımda sen varken bir de Anlayarak söylüyorum Ben ölmedim ki.... Gezgin imgeler ... |