Süre
süre
önünü görmez bir aşktı bir zambak şiirimi yarım bıraktı aydınlıkları kendine çeken pervane dizelerden gülücüklü resmini çizip kiprit çöplerinden çerçeveye astım pırıl pırıl yüzünde okundukça aşkın süresi gözleri gecelerin külsüz yangını sen dokundukça su rengini arar çiçekler kokusunu rüzgarlar süzülürken saçlarından asırlık yalılar gibi direndim sen ece bedeninin baş döndürücü yerindeyim sulara düşen cemre bu kaçınılmaz intihar akşamın duru güzelliği bir kadının çığlığıyla bıçaklandı damar Orhan özgül |