Uzun zamandır bu dünyanın karmaşasında çok yorulduğumdan melankoli halimle sizlere paylaşımda bulunmamak için Maslah Olarak kullandığım Bahadır Hataylı İsmimle yazdım ki farklı bir kalem oluşturma çabası içinde oldum.Bu gün Erol KEKEÇ’ten duygusal bir şiir bekledim Eylül için, böyle bir tablo çıktı karşıma onun için sizlerle Bahadır Hataylı olarak buluşmaya devam edeceğim selam muhabbet ve saygılarımla...

Bulutlar vadilerde süzülürken, umutlarım çöl oldu,
Bir damla yağmur hayali, kurak topraklara vurdu,
Sükûneti ararken, eylül sararmış yapraklarla doldu,
Kalbim bir yandan yanarken, düşüncelerim çözüldü,
Duygularımın ağırlığı, her nefeste daha da büyüdü;

Aklımda patlamaya hazır bir duygu bombası var,
Melankoli nöbetleri, gecelerime kara yazılar yazar,
Her rüzgar, hüzün demetlerini kalbime savurur,
Bu karanlık gecede, ruhumda fırtınalar kopar,
Ve yalnızlık, bir gölge gibi yanımda sabahlar;

Sükûnetin zirvesine çıkmak isterken, dibe vurdum,
Hayatın sert rüzgarları, beni karanlıklara sürükledi,
Her yaprak dökümünde, içimdeki umutları gömdüm,
Kalbimde yankılanan çığlıklarla bu geceyi ördüm,
Ve her nefeste, hayallerimi yitirdiğimi gördüm;

Eylül, sararmış yapraklarını kalbime serdi,
Her an, bir başka hüzünle ruhumu örterdi,
Karanlıklar, beni kendine çekip bağladı,
Yalnızlık, peşimi hiç bırakmadan ilerledi,
Ve her yeni günde, içimde bir başka dert yeşerdi;

Melankoli, düşlerimi geceye çaldı,
Her bir rüya, karanlıkta kayboldu,
Gecenin çıldırmış hüzün demetleri,
Beni hayal kırıklıklarıyla sardı,
Ve sabaha varmayan yollarda yordu;

Geceler, hüzünle ördüğüm bir yalnızlığa döndü,
Her yıldız, içimdeki sızıları bir bir döktü,
Karanlık, yüreğimde ağır bir yük oldu,
Duygularım, çıldırmış bir fırtınaya büründü,
Ve sessizliğin ortasında kalbim yankılandı durdu;

Hayal ettiğim bulutlar, yağmurlar getirmedi,
Çöle dönen yüreğimde, mutsuzluk belirdi,
Her bir damla, kurak topraklara düşmeden eridi,
Ve karanlıkta, içimdeki umutlar bir bir kayboldu,
Her nefes, bir başka acıyla kalbimi bürüdü;

Ruhum, çöldeki bir vaha gibi kurudu,
Her rüzgar, mutsuzluğu içime savurdu,
Sükûnetin zirvesi, hayallerimde kayboldu,
Düşlerim, hüzünle yoğrulup geceye döküldü,
Ve her yeni günde, kalbimde karanlıklar büyüdü;

Geceler, çıldırmış hüzünlerle dolup taştı,
Her bir yıldız, içimdeki acıları aştı,
Düşlerim, karanlığın içinde kayboldu,
Ve her yeni sabah, umutlarımı çaldı,
Ruhum, gecenin içinde derin bir iz bıraktı,

Bu hüzün çiçekleri, kalbimde açtı durdu,
Her nefes, karanlıkta yankılandı,
Duygularım, melankoliyle sarmaş dolaş oldu,
Ve her adım, bir başka acıyla yürüdü,
Bu karanlık gecede, ruhum derin bir uykuya büründü;

Erol KEKEÇ/01.09.2024/18.06/Sancaktepe/İST