hayyam’ın zarif gölgesinde gezinen aşk, insanoğlunun kalbine işlenen en kadim düğümdür. her düğüm bir hikâyeyi, her hikâye bir günahı taşır. sevgiyi yaftalayanlar, onun kutsal ateşini bilmeyenlerdir; oysa aşk, insanı en yüce gerçeklerle yüzleştiren bir aynadır. leyla'nın adı ne zaman anılsa, bütün âşıkların kalbinde aynı yankı yükselir: günah denilen şey, bir sevdanın kefareti değil, bizzat varoluşun ta kendisidir.

günah, sadece aşkın en saf hâlinde değil, insanın bütün varlığında yer bulur; tıpkı hayyam’ın şarap dolu kadehinde aradığı hakikat gibi. günahı boynunda bir yük değil, bir nişan gibi taşır âşık; çünkü bilir ki, sevmenin ve sevilmenin bedeli, insan ruhunun derinliklerinde dövülen o ezeli acıdır.

öyleyse, her sevdaya atfedilen o günah, bir borç değil; aşkla yoğrulan ruhun en güzel parçasıdır. ve sevdaya adanmış bir ömür, her daim bu yükü taşımaya değer.

Selamlar..