Can KırıklarıCAN KIRIKLARI l. Kulaklarımda anbean çoğalırken Tüm sesleri susturan Alaca taylar gibi oradan oraya koşturan... Çocukluğumun o mutlu sesi Kalındı gözlüklerimin çerçevesi Ellerimdeki nasır... Hani o ilk gençlik evresi gibi Büyüdükçe gözlerimde büyüdü zamanın hüznü Hep aynı kederle doldu tüm mevsimler Dudaklarımda sessiz bir feryad mahpusken Artık kirliydi sakallarım, ellerim... Unutulmuş isimler yaralardı şiirlerimi sesimden ll. Kuytu köşelerdeki çiçekleri çok severdim Hele isimlerini daha çok... Şimdi hangi çiçeği koklasam... Bir kasvet bulaşır yemyeşil yapraklarına Sonra damarlarımda can kırıkları dolaşır Kanata kanata kalbimin dehlizlerinde Uçurumlardan düşmüş Dipsiz burgaçlarda dönmüş gibi... Artık düşlerimdeki tüm çiçekler kavrulur Sanki yüzyıllardır harlanıp durur Yüreğimde bitimsiz bir orman yangını Kimse su tutmaz tutuşan dallarıma Yağmur beklerken ortasında alevlerin Gözyaşlarım dökülmeden yanar kirpiklerimde lll. Lambalar yok sokaklar çıkmaz sokak Aynalar suretim gibi yorgundu Durgundu deniz çarşaf çarşaf Demirleyen her geminin çapası saplanırken sineme Dikiş tutmaz yaralarım dağlı Ağılıdır soluduğum hava...Bilirim Ruhumdaki fırtınaların sarmalında Zamanın kollarında perçinlenirken yanılgılarım Uçurtmalar uçmazmış rüzgarsız Taşlar çiçek açmazmış... Tozlu raflar civarında Kırk kilitle kilitli gamhaneler misali Ne çok yalnızlık biriktirdim hatıra defterlerinde Muhammed Mehmet GÜL |