Hüzün kafesirahvan adımlarla rotasını şaşmayıp yaşam döngüsünde çalışan dolap beygiridir zaman… fasılasız karanlıklar neden hiç izin vermez aydınlığa neden çaresiz kalıp tutunuruz hep içimizde kıvrılıp yatan yalnızlığa… bak işte! ay çaresizce çırpınıyor hiddetle homurdanan bulutun kollarında çığlık çığlığa… rüzgar inliyor acıyla sızıyla… çarpıyor can havliyle panjurlara hüzünler dalıyor ardı ardına fütursuzca gün yüzü görmeyen odama… uyanıyor gözlerini ovuşturan yorgun anılar kaldırıp çekiyorum her birini sorguya… gece pür dikkat kesiliyor… meymenetsiz bakışlarına aldırmadan buruşmuş hayalleri açıyorum itinayla.. ayrılık yağmuruyla ıslanan çırılçıplak ruhum savruluyor kuruyan gazel yaprağı gibi uzak diyarlara yürek yangınında yaralanan şiirleri gözyaşıyla uğurlayıp veda ediyorum hüzün kafesinde susuz kalıp umutsuzca can veren kuşlara… Aslı Aydın |
yürek yangınında
yaralanan şiirleri gözyaşıyla uğurlayıp
veda ediyorum
hüzün kafesinde susuz kalıp
umutsuzca can veren kuşlara…
YÜREĞİNİZE VEDE KALEMİNİZE SAĞLIK