Efendime söyleyim
Efendime söyleyim, yükü ağır belimin
Bir el atın desem de, niyâzımı duymazlar. Belâsını mı verse, Allah bebdaht dilimin Beleş aş vercek olsam, zıkkımına doymazlar. Hatır satırı keser, hatırım’ koma derler Hatır hatır üşüşüp, önümde-kini yerler Yetmedi, geceleyip, kahvaltı da beklerler Hatırın âdâbına uyun desem uymazlar. Dünyevî dileklerle beli bükülen dallar Emmâre-sinden nefsin, ganîmet(!) yüklü sallar Buram buram rahmettir, cinci hocalar, fallar Âyeti rivâyetten, soyun desem soymazlar. İlâh edinmişler ya, altını ve parayı Ber-devâm kaşır şeytan, gayrı mel’ûn yarayı Kaşınarak aşınmış, görmez gözler karayı Durun bu yol, yol değil, desem hani durmazlar. Açık durmalı bence, nefsi tarayan radar Za’fını tanımayan, cereme-sini tadar Güçlüdür ancak zincir, en zayıf halka kadar Radarı doğru kurun, desem hani kurmazlar. Tamâhın faturası rûhlara ağır olur Balık dediğin baştan, insan aştan bozulur Rûha bakım yapılsa, hırs ve tamâh toz olur Ne var ki tozu sevmez, ma’lûm paçoz kurnazlar! |
Kalemine ve duyarlı yüreğine sağlık diliyorum.
Sonsuz selam, sevgi ve saygılarımla.