Saat sarkacı gibi bir sağa, bir de sola saptım,
Sırât-ı mustakîm üzere, bir türlü dik duramadım.

Özümü gürleştirip, hüviyyetine kavuşturamadım,
Nebî’nin çizdiği orta yolu nedense hiç tutturamadım.

Esirgeme ALLÂH’ım rehberliğini, duruver önümde,
Gösterme mahrûmiyetini, şaşkınlık olmasın yönümde.

Ahd-u peyman eyledik biz, yâ El-GAFFÂR…
Ahde vefâ göstermedik biz, yâ El-KAHHÂR…



Mânâ bahçesine dikecek bir özge gülden yoksûn,
Aşkı asâletle büyütecek bir kalp atışından mahzûn.

Gitti elimden kanaât yuları, tamâhım kabından taştı,
Günâhım gökleri aştı, sevâbım çukurda hâline şaştı.

Sâhip olduğumu sandığım mallar, bana sâhipmiş meğer,
Hepsinden geçmeye hazırım, affına mazhar olayım yeter.

Êy Zâtını hamd ile azîz olduğum yâ HAYYUM…
Êy Zâtını hamdden âciz olduğum yâ KAYYUM…



Tedbire ehemmiyet yüklerken, tevekkülüm soldu,
Riyâ ile zillete gideyim derken, ihlâsım hüsrân oldu.

Dediler; bir ümîd çığlığıdır, KADR’i-KERÎM’e duâ,
Lâkin benim gibi aldığını vermeyen, aradığını nasıl bula.

Îtidâli kaybettim, Senin RAHÎM İsminle okudum kulâ lâneti,
Beceremedim RAHMÂN’ım, taşımasını bilemedim kudsî emâneti.

Dinlemeden anladık ey RABBU’l-Îbad, aceb bize ne ola…
Anlamadan eyledik yâ RABBU’l-Erbâb, aceb bizden ne ola…

.