Yalan ile yıkma sakın güveni,
Nefis şeytandır; aldatır seni.
Bir yosma olur girer koynuna,
Gider elinden doğruluk dümeni.

Yaramaza yâr olma zinhâr,
Götürür yar başından atar seni.
Allah götürebileceği yükü vurur kuluna,
Sinme tilki gölgesine, ko yesin arslan seni!

Yalan; şeytanın diğer adıdır,
Nîfak kapılarından bir kapıdır.
Bacaları karartan duman gibi
İnsanoğlunun içini karartır.

Yalan, bütün günahların hepsine uyan saptır.
Yalan, yalnız ölü balıkların yüzdüğü bataktır.


Yalan, belki bir sıkıntın giderir,
Lâkin peşinden binbir sıkıntı getirir.
Yalan; ki şüphesiz lafz-ı kâfir,
Ona tenezzül eden olmaz fâhir.

Yalan bir prangadır taktığımız ayaklarımıza..!
Yalan bir katrandır sürdüğümüz kanatlarımıza..!


Yalanın en iğrenci gözyaşı şeklinde olanıdır,
Dilimiz söylerken, rûhun da fikrini almalıdır.
Büyük seller, küçük ırmaklardan kaynaklanır;
Arslan bile, kendini sineklerden korumak zorundadır.

Dil söyler yalanı, haklanır; baş ise belâya katlanır.
Bir yalan, insanı aldatır; birkaç yalan, "insanı" anlatır!..