Bulut Üstü Yaşamlar
Gece sakin oturur şiirin dumanı akar
Nefesimin buğusuna dünya dokunur Sanki adımların sesi yürümesi içimde Gidip gelen deli saplantılarımı Durmadan okşar efsun gözleri Odamın duvarı gri ıssız kent gibi Ruhum Azrail olmuş dolaşmakta alemi Kızıl bir çember halkasına asılı gece Seyri belirsiz bulutlar kımıldamaz bulantıda Akmaz kokmaz bir rüzgar cansız uykuda Saldırgan yabani bir müziğin ezgisi Göl kenarında demlenir yine Bir oluk içi ateş matem dolu Yağar içine gece boyu aşılmaz çığlıklar Hiç görünmez nefeslerim delicesine Rüzgarlara soluk tutmayı öğretir Belki günün biri geceyi ışığa Soluğu soluksuzluğa iç içe katar Hapseder son nefeslerini Aşkımın son dansıyla tükettiririm Geceyi gündüzü bütünlemeyi Beyaz bir pardesünün imgelerine katar Dalga dalga ezgisine göğü giydiririm Yıllarca taşıdığım bazen nefessiz bırakıyor Ağırlığı en çokta düşlerle derin bir ordu oluyor Yapboz gibi her konumdan birleştirildiğinde Göz önünde parçaları tek elinde görünüyor Tufan alsa çamur deryası götürse herşeyimi Coğrafyasız kalsam mesafesiz olsam Ki bu yol çetin tuzaklar belirsizliklerle dolu Kiminle karşılacağımı kestirmek çok güç İnsanlardan uzaklaştıkça emin ol Ferahlatan hava değişimini fark edeceksin Kişisel kavga bitmeden Hangi ademoğlu ki Dünya yükünü taşıyabilmiş Doymaz hazımsız bir alem bu Kurban eder canları Öyle bir geçer zaman ki Emin ol ruhu şad olsun demeyecekler Nefse mesafeli duran Kendine bir sanat eseri Dünya kurmuş olacak Bir garip ki ellerimin açıklığı kadarsın ey dünya... Erhan Çuhadar Sabır Gemisinin Kaptanı |
kaleminize emeğinize sağlık