Ah Papatyam!
Vuruldum yokluğunun karanlık avlusunda
Mevsim can çekişiyor hazanların çarmıhında
Bir umut bırakmadılar bana, gelecek bahane
Kötürüm oldu aşk mahkûmlarına
Tertemiz duygularım
Agoranın sarhoş merdivenlerinde kaldı
Zamana yenik düşen hatıralar
Ve yaşadıklarımız bir sır gibi
Adımlarım hep sertti
İsyan edercesine yarım kalan aşklara
Yine düşlerim yarım kaldı
Son mevsimlerin kulvarında
Kan revan oldu yüreğim
Yarama çare bulamadı hekimin neşteri
Küle döndü içimdeki yangının ateşi
Mevsim can çekişirken hazanların koynunda
Bir umut bırakmadılar bana, gelecek bahane
Agoranın sarhoş merdivenlerinde
Kayboldu geçmiş, elimde ne varsa hatıra
Gece tan yelinin çeyreğinde zifiri ile kucaklaşırken
Şafağın kuytularında derin uykuda
Partal ceketli kimsesiz bir adam
Akşamdan kalma keyifli bir yorgunluğun kollarında
Sanki haykırıyor
Dokunmayın bana, bulaşmayın
Zorlamayın acı nefesini
Islak kaldırımların nemli taşları
Tatlı bir enstrüman
Yorgun bedenime kilitledi geçmişten ne varsa hatıra
Sahilin yosun tutmuş sırlarına
Ve hepsini gömdü, gölgeler düşen
Yalnızlar rıhtımının soğuk sularında…