Papatyam!
Ben seni çok sevdim, hem de çok
Sevdikçe de yandım kor olup küle döndüm
Sevdalar da bazen ayrılıklar olur
Geride kalanı ya da gideni yakıp yıkar
Ben şu an yıkıldım, içim ise yangın yeri
Söylesene, ben bir elimde kalem
Bir elimde dert ortağım olan bu deftere
Yaşadıklarımı ve seni, niye anlatıp yazıyorum?
Bugün yine içime bir karanlık çöktü
Akşam yine sensiz sabahlayacağım
Şafağı görecek miyim, bilmiyorum
Şimdiden soğuk iliklerime kadar işledi, yine üşüdüm
Sırtımı yalnızlığıma dayadım
Keşke şimdi yanımda sen olsaydın
Sen olsaydın da sırtımı sana dayasaydım
Ne yorgunluğum kalırdı ne de üşümüşlüğüm
Farzet ki yine sen karşımdasın
Ve elini tutmama ramak kalmış
Yüzümde çocuksu bir gülümseme ile sana sırnaşıyorum
Ve sen de bana elini uzatıyorsun
Ama biliyorum ki ellerimiz kavuşmuyor
Gitmek, cesaret mi ister, yoksa çaresizlik midir gitmek?
Ben buralara çaresizlikten geldim ama şimdi korkuyorum
Korkum ölümden değil sana kavuşamamaktan
Bazen sana kavuşamayacağımı düşünüyorum ve içime bir acı çöküyor
Araflarda, girdaplarda boğuluyorum
Soğuk soğuk terliyor, titriyorum
Ne olur, duy sesimi!
Sesim çıktığınca bağırıyorum
Dağlara çarpan sesim tekrar bana geliyor
Ve bir tokat gibi yüzüme çarpıyor
Yine de şuursuzca haykırıyorum sesim kesilene kadar
Ama senden yine bir cevap yok
Her uyku bir anlamda ölüm ise
Her uykudan uyanışta bir doğuş
Yeni güne merhaba demektir
Yine bir karamsar geceden sonra güneş doğdu
Gün doğumuyla birlikte yeni güne ben de merhaba, dedim
Bir gün Ankara sokaklarında
Seninle uzun bir aradan sonra
Yan yana gezerken eline dokundum
Dokunduğumda bir soğukluk hissettim ve gözlerine bakarak
Ellerin ne kadar da soğuk, dedim
Sen de düşünmeden ve tereddüt etmeden
O öpülesi ellerini bana uzattın
Önce utanıp elimi çeksem de sonra sımsıkıya tuttum
Soğuk, dediğim ellerini tutmamla birlikte içim de ısınmıştı
Hâlbuki ellerin soğuktu
Sen de başını öne eğdin
Sonra da sevgi ve tebessüm dolu bir bakış baktın
Gözlerindeki ışıltıyı, sıcaklığı
Sevgi dolu o bakışları hâlâ içimde hisseder, saklarım
Bir süre sessizce yürüdükten sonra tereddüt ederek
Özledin değil mi, diye sordun
Özlemiştim tabi, nasıl özlemem?
Aslında sana sarılmamak için de kendimi zor tutuyordum
Ve dudaklarım da titriyordu, cesaretim de yoktu
Sonuçta; ne gibi, diye
Aptalca soruna soruyla karşılık verdim
Ama sen yine de sormaya devam ettin
Sen de bir sıkıntı var, anlat istersen, diye
Sustum, sonra da
Neden sordun, sıkıntılı bir halim mi var, diye
Aptallık yapmaya da devam ettim
Anlayacağın, seni seviyorum
Bile diyemediğim bir insanın elini tutup
Sıcaklığını hissediyordum ama susuyordum
Belki de sana açılmam ve aşkımı ikrar etmem için
Bulunmaz bir fırsat elime geçmişti
Belki sen de bunu istiyordun ama ben yapamadım
Sen de daha fazla ısrarcı olmadın ve elimi bıraktın
Hadi bakalım, yolumuz daha uzun
Dedikten sonra da bana döndün
Ve titrek bir ses tonuyla
Dönelim mi, diye sordun
Bilmem, deyince o buğulu gözlerinle beni süzdün
Her zamanki gibi gözlerimi senden kaçırdım
Çünkü gözlerinin içine bakamıyordum
Her baktığımda gözlerinde kendimi hapsolmuş buluyor
Ve sana yakalanıyordum
Her seferinde de sanki suç işlemiş bir insan gibi de
Kendimi mahcup hissediyordum
Oysa bakarken gözlerinin içi gülüyordu
Belki de kalbimi kırmamak için
Masumane bir şekilde yalan söylüyordun
Boynunu bükmüştün, gözlerinden de yaş süzüldü
Al yanaklarına
Başka, dedikten sonra da sustun
İçinde başka birisi mi vardı?
O başkası ben miydim?
Ne olur yalvarırım söyle, diye de soramadım
Korktum çünkü
Bunları okuyunca, gülerek
Sahi mi, dediğini görebiliyorum
Belki de bilmem, anlamadım, dersin
Dönelim, desen de seninle bir süre
El ele Ankara sokaklarında dolaştık
Belki de ben böyle istiyordum
Çünkü seninle çok mutluydum, hem de çok
Bir süre sonra bana dönerek
Yoruldum, dedin
Önümüzde, ağaçların altında bir bank vardı
İstersen şuraya oturalım, hem de dinlenirsin, dedim
Olur, dedin
Oturduk, bir süre sessizlik oldu
Oturduğum yerden sana sokularak
Bir şey söyleyeyim mi, dedim
Sen bilirsin, dedin
Hani bir film sahnesindeki gibi
Adam sevdiğini görünce ellerini açıp sevdiğine koşar
Ve hasretle sarılır ya
Ben de seni görünce sana doğru koşmasam da
Sevinçten ellerimi yüzüme götürdüm
Yanlış anlama, utanmadım
Sadece uykuda olmadığımı
Hayal görmediğimi anlamak için gözlerimi ovuşturuyordum
Ama sen gerçektin ve karşımda duruyordun
Sevinç içerisinde
Çok şükür, evet çok şükür, sonunda geldi, dedim
Kaşlarını çatarak meraklı gözlerle baktın
Anlamadım, dedin
Seni gördüğümde hissettiklerimi anlatmak istedim, dedim
Ya! Öyle mi, diye sordun
Evet, dedim
Sonra da seni ilk defa görüyor
Ve tetkik ediyormuş gibi süzdüm
Yüzümde ise bir mutluluk gülüşü yayılıyordu
Mutluluktan parlayan gözlerimi indirdim
Ama tekrar tekrar sana bakıyordum
Ne de olsa karşımda beni benden alan kahverengi gözler
Göz kapaklarına ayrı bir güzellik veren kirpikler
Kalın kalem kaşlar, koyu kumral saçlar
Hep öpmek istediğim inci tanesi dişlerini kapatan
Ve aşk ateşiyle yanan biraz dolgun al dudaklar
Yanaklarında açan gamzeler
Geniş alınlı ve oval çeneni yüzündeki
Masumlukla birleştiren bir ifade
Gözlerimin önünden hiç gitmemişti
Ben seni yıllardır tanıyordum, sen de beni
Ara sıra okuldaki gibi sana kaçamak bakışlar atıyordum
Aslında seni böyle dikizlemekten dolayı
Kendimi hep suçlu hissediyordum
Ama ne yapayım?
Gözlerimi senden alamıyordum
Evet, baktığımı anlamandan
Ya da rahatsız olmandan çekiniyordum
İnanır mısın?
Gözlerinden ayak bileklerine kadar dikkat ediyordum
Yine başka bir yerde buluşuyoruz, seninle
Yanına geldiğimde sana sarılmamak için
Kendimi zor tutuyordum
Sen de başını çevirerek etrafa bakındın, sonra da
Sessiz bir yerde oturalım, dedin
Şaşkın bir şekilde sana bakıyordum
Niye şaşırdın, korkma sadece konuşacağız, dedin
Senden niye korkacaktım ki?
Bilakis varlığında mutlu olmuş ayaklarım yerden kesilmişti
Ama bunu sen bilmiyordun
Ayrıca bana bunları söylemene de gerek yoktu
Sonra da devam ettin
Nereden bileceksin, daha yeni tanışıyoruz
Belki de seni yerim, dedikten sonra tebessüm ettin
Gözlerinin içi parlıyor
Dudaklarının arasından inci gibi dişlerin gözüküyordu
Sonra da ihtiyatlı olmak lazım, hem benim tecrübem yok, dedin ama anlamadım
Ortalıkta benim anlamadığım garip bir hal vardı
Çünkü benden daha çok sen konuşuyordun
Belki de ben öyle istiyordum
Konuştukça düşüncelerimizin
Ne kadar da benzediğini gördük
Seni konuşurken izlemek
Bana garip bir haz veriyordu
Kısaca mutluydum
Ayrıca sen konuştukça
Belli etmeden için için seviniyordum
Hâlbuki bunu dışa vurmam lazımdı
Fakat sever gibi olmak istemiyordum
Bir yandan da seni kaybetmeye
Senden uzaklaşmaya tahammül edemeyeceğimi biliyordum
Sözlerime güvenme, dedin
Şaşırmıştım
Niye? Yalan mı söylüyorsun, diye sordum
Yok, beni yanlış anlama, dedin şaşkınlığımın karşısında
Kahverengi gözlerin ile dudaklarının kenarında bir tebessüm
Ve yüzünde oluşan bir merakla bana bakıyordun
Tekrar yüzüne baktığım zaman kalın kaşlarını çattın
Yanlış anlama, şeklinde elinle işaret ediyordun
Bu arada bir kaç yağmur damlası yüzüne düştü
Elini götürüp sildin, sonra da hava bozdu
Baksana bulutlara sanki sağanak geliyor, dedin
Olsun, seninle ıslanmak bana güzel, dedim
Gülerek, hasta oluruz ama dedin
Hasta olmadığımı nereden biliyorsun?
Belki de hastayım, dediğimde
Ciddi misin, dedikten sonra elinle anlıma dokundun
Sonra da hâlbuki ateşin de yok, dedin
Evet, ateşim yoktu ama bir bilsen
Aşkından içim fokur fokur kaynıyor, yanıyordum
Hayatım boyunca hep seni aramış, seni beklemiştim
Hâlbuki şimdi her şey değişmişti
Ve sen, şimdi dokunabileceğim kadar yakındın
Hayatımdaki gibi ruhumda da
Seni daha çok yaşadığımı hissediyordum
Çünkü her günüm, her saatim, her saniyem
Hatta uyuduğum zamanlar bile seninle dopdoluydu
Ankara’ya her geldiğimde
Süratli adımlarla okulun yolunu tutuyordum
Bitkin bir halde olsam da
Yoluma devam ediyordum
Gözlerimde hep senin hayalin vardı
Sanki her yerde seni arıyordum
Fakat bunları sen bilmiyorsun
Bu arada dalmışım
Kendi kendime bir şeyler mırıldanıyorum
Ama sana dair hayaller kurduğumu
Güzel sözlerle hitap ettiğimi bilesin
Sen ise halime bakıp kahkahalar atıyorsun
Ne de olsa şimdi gönlün rahat
Gülüşünle kendime gelip yüzüne bakıyorum
Bir süre devam eden bakışlardan sonra tekrar güldün
Bu gülüşle içimi tatlı bir hal aldı
Ben, sana dair içimdeki şüphelerden dolayı huzursuzum
Şüphe; beni sevmemen
Bu hususta haklı olmak istemiyorum
Sen de beni sev istiyorum
Elimde olmadan, evet, var, senin yüzünden hastayım
Sözleri dudaklarımdan döküldü
Bir an duraksadın
Sonra garip garip yüzüme baktın
Sonra da ne demek istiyorsun, diye sordun
Yüzüne baktım, gözlerinde bir ışıltı vardı
Benden bir cevap bekliyordun
Seni, dedim ve sustum
Şaşırmıştın ama ne demek istediğimi de anlamıştın
Anlamaz gibi yaparak
Nasıl, beni, öyle mi, diye peş peşe sordun
Sorarken de muzipçe gülüyordun
Artık kaçış yolum kalmamıştı
Zorda olsa dudaklarımdan
Evet, seni seviyorum, sözleri döküldü
Gözlerinin içi parlıyordu, meraklı bir şekilde
Bu iş nasıl olacak, diye sordun
Bu sorunun cevabı ben de yoktu
Çünkü sonunu hiç düşünmemiştim
Sadece seni hesapsız kitapsız sevmiştim
Ama seni şimdi daha iyi anlıyorum
Çünkü hepimizde bir gelecek kaygısı
Çevre baskısı, insanlar ne diyecek korkusu vardı
Bazı şeylerde, özellikle de aşk ve sevme konusunda
Kız erkek fark etmez herkes bu sıkıntıları yaşıyordu
Gecekondu da imkânsızlıklar içinde büyümek
Hayata tutunmak kolay değildi
İş güç sahibi olmak lazımdı
Belki de gelecek için bunları şimdiden konuşmak erkendi
En azından benim için erkendi
Bu yüzden etrafımdan daha çok kaçtım
Daha çok saklandım, belki senden de kaçtım
Birden hafif bir kahkaha attın
Gayet serbest kendimden emin bir halde
Nasılsın, diye sordun
Sorunla, kendime geldim, sonra da
Ben ne saçmalıyorum, dedim
Bilmem, saçmalayan sensin
Diyerek bacaklarını üst üste atmış
Kahkaha atarak gülmeye devam ediyordun
Bu arada mavi eteğin
Diz kapaklarına kadar açılmıştı
Yüzüme baktın ve ayağını indirdin
Elinle çekerek eteğini diz kapaklarının üstüne getirmeye
Bacaklarını kapatmaya çalışıyordun
Belli ki utanmıştın
Ama ben sana belli etmesem de
Bu durumdan cinsellik dolu bir haz almıştım
Konuşmaya devam ettik
Bacakların vücut diliyle konuşmana bağlı olarak
İstem dışı arada bir açılıyordu
Rahatsız olmaman için gözlerimi
Gözlerinden ayırmıyordum
Sen ise gözlerini kaçıran
Bazen yere diken bir utangaçlık ifadesinde olsan da
Gözlerinle gizlice beni süzdüğünü hissediyor
Ben de arsızlık yapmış gibi utanıyordum
Başını birden bire bana çevirerek
Neden bu kadar dikkatli bakıyorsun, diye sordun
Suç işlemiş gibi utandım
Ve başımı öne eğdim ve sustum
Beni böyle suspus görünce bir kahkaha daha attın
Ben ise şaşırtmıştım
Ne oldu, utandın mı, diye sordun
Yok, dedim kekeleyerek
Derin bir oh çektin ve sonra bana dönerek
Hadi gidelim o zaman, dedin ve ayağa kalktın
Elini ise bana uzatmıştın
Çekinerek uzattım elimi sana
Sen ise gayet rahat bir şekilde
Sanki yıllardır ellerimim tutuyor gibiydin
Kalktım ve Ankara sokaklarında el ele yürümeye başladık
Hayal de olsa…