Papatyam!
Bu sensiz kaçıncı sabah?
Kim bilir, sensiz kaç sabah daha geçecek
Sensizlik sabahlarında?
Bulutları bekledim hep, sen yağdırsın diye
Kalbimdeki renklerden gökkuşağı çizdim yollarına
Bilsen ne kadar özledim seni
Artık resimlerimiz de sarardı
Hayallerim de yıprandı
Umutlarım da bitti sana dair
Yüreğimdeki yaran o kadar derin ki
Dikiş tutmuyor artık
Uykularım da talan oluyor
Yüreğimde seni düşlerken
Olur olmaz ağlıyorum
Sensiz sabahı sabah ederken
Gecemin düşü, gündüzümün güneşi
Yüzümün gülüşü ol da gel!
Sensizlikle üşüyen ellerimi tut!
Ellerinin sıcaklığında ısınayım
Koy başını omuzuma, öyle kalalım
Kalbimin, sen diye atışlarını duy!
Yüreğimdeki deprem, hasretim bitsin
Biliyor musun Papatyam?
Şimdi sensiz sabahın kaçı?
Ya da sensizlik sabahları nasıl anlatır?