AYLARDAN ŞUBAT VE YİNE KAR YAĞIYOR
Papatyam!
Soğuk bir kış gününün tam ortasındayım Aylardan yine şubat Yine yalnızım ve yine sensiz bir gün Aldığım her nefeste ise sen Sensiz seni yaşıyorum her şubat yokluğunda Dışarıda lapa lapa bir kar yağıyor Rüzgârla savrulan her kar tanesi Açtığım pencereden yüzüme vuruyor sensizliğimi Dışarıda bir tipi, içim ise boran Gözlerimden akan her sensizlik damlası yüzümde donuyor Haberin yok, ne haldeyim ben? Hatırlar mısın böyle bir gün Bir daha dönmemecesine çıkıp gitmiştin hayatımdan Arkandan baktım, gitme diyemedim Şimdi bir meçhuldesin, belki de ben Dışarıda kar var, ayaz var Sokağımın köşesinde bekliyorum ve yalnızım Senden başka gidecek yerim de yok Aylardan şubat ve yine kar yağıyor… |