Son gülüşler, son zamanlar, belki de anlamsızca ölüme gidişin sessizliğine tahammülsüzlük; benimki. Kaç kişi anladı anlamsızca ruhların ölüm yolculuğunu? Çürümüş bedenlerin yasını tutmak bir anlam ifade eder mi? Anlamlandırırken ölümü, bu sessizlik yolculuğunda son bir kahkaha atmak mıydı belki de manasızca...
Gecenin karanlığında yankılanan çaresiz çığlıklar, kaybolmuş umutlar ve yarım kalmış hayaller arasında kaybolmuşken, anlamsızlığın kollarında savrulup duruyorum.
Ölümün soğuk nefesi ensede hissedilirken, geçmişin yükü omuzlarıma binercesine ağırlaşıyor.
Gözlerimdeki son ışık sönerken, ruhumun derinliklerinde kaybolan bir çığlık yankılanıyor. Belki de bu sessizlikte bulacağım cevaplar, belki de sadece sonsuz bir boşlukla karşılaşacağım.
Ve ben, bu sonsuzluğun içinde kaybolup giderken, anlamsızlığın kollarında savrulmaya devam edeceğim. Son kahkahayı atarken, belki de ölümün sessizliğinde anlam bulacağım.