Yalnız Sonbahar...
Sonbahar rüzgârı, yaprakları savururken,
Bir rüya gibi geçiyor zaman; Sensizliğin göğsümde bıraktığı derin yara, Birdenbire büyüyor, içimi sarar. Gözlerimde hüzün, kalbimde bir boşluk, Kışın soğukluğunu hissetmeden önce; Göz göze gelemeyişimizin kışkırtıcı özlemi, Bir yaprağın düşüşü gibi sessizce. Sararmış ağaçlar, toprakta izlerin, Gözlerimde en son gördüğüm anıların; Sonbaharın solgun ışığında kaybolan, Bir hayalin ardında kalan özlem. Ellerim soğuk, rüzgarla titriyor, Adını fısıldayan her yaprak, bir hüzün; Her akşam gökyüzünde, senin yıldızın, Bir rüyanın ta kendisi, bir özlem. Geceleri uzun, gündüzleri gri, Sensizliğin içinde kaybolmuş bir ben; Sonbahar, meyvesi acı bir ayrılığın, Kışa hazırlık bir yalnızlık içindeyim. 28.07.2024 BaRuT |
Üstadım güzel ve içten şiirdi.Derdine ortak olamasakta çığlığını duyduk..
Selam ve muhabbetle