kedi...
saydam
bir düş’ün dumanist zehri baş ucu kitabelerin parmak izleri çokça gözlemleri inanır mısınız son sayfanın ilk cümlesi bağlıyor beni içinde külden kalma bir ateş yakma nezaketin de bir kıvılcım esintisi kim vurduya giden ön söz kulağım kitapta evet sıkılmış bir sayfa onca emek diyorum şimdi çöp mü hem onca izmarit yanığı acı yine bir sözü kovalıyor canım çokça saçmalamak istiyor belki şımarmak dramatize eden noktanın es vermesiyle başlıyor ne mi ??? kedinin gölge dansı elbet tamamında uykum firari... 😺 ~°~ ~°~ ~°~ |
şiir ise özellikle finaliyle gölgesinde kalmadan resmin, gölgesi olmuş satırlarında dans ettiği ahengin..
sağlıcakla