küçüğüm...
bir gece sen düştün gözlerime
sonsuzluğun evreni olsun istedim hiç uyanmamak senli düşten öyle sıcaktıki ellerin ve gözlerin öylesine bağışlıyıcı ve bir okadar mahsun baş ucumda sen vardın küçüğüm ölüp ülüp dirilten sonrası gün ışığına uyanmak oysaki sımsıkı yummuştum gözlerimi kapatmıştım tüm perdeleri dalga kıran gibi sızdı güneşin düşlerime bir yana sen bir yana ben düştüm uyandım birden bire yüreğim iz bırakır şimdi şafağa çalsam yine geceden seni hapsetsem gözlerime mühürlesem güneşi doğmasın gecemdeki senli düşlere bölmesin özlemimi ... |