Büyüdüm bu şehirde
Büyüdüm bu şehirde
Ayağı palyaçoların kıyafetlerinden bağlandığını gördüğümde Gözleri uyuyan bir mavinin gönülgahı dar geldiğinde Suyu utanmış bir dostluğun sigarasında eridiğimde Ve kültablası izmarit kokarken ülkem S’aklıyorum sulh edilmiş bir yari sizden Sizlerin arasından ışıklar kaleme çalan bir çocukken Yani uyanışı annemin buluta yazdığı bir güneş hayalinden sonra Vurdumduymaz bir selvi çiçeği Karanlıklarda çizmenin esirgâhında Büyüdüm bu şehirde Huzurunda ağlamanın kopukluğunda boğuk bir dile değerken aşkla kulağım Özlüyorum uykunu bezirgahında Merhametin değdiği ko(r)kularda ne rûzgarlar açken ne denizler ilhama d/okunmuşken gözleriyle Kahkahalarda cevazı eksilmiş bir kundak sıvasıyla boyanmış Selâmında bir ruh Neye benzediğini bilmezken Kelamında bir nur Neye sezdiğiyle bilinmezken Büyüdüm bu şehirde Akşamların morga bağladıklarıyla Sabahın kaç bucak olduğunu gidenler geri gelmezken anlamışım Tünediğim elemli Bulutların yazgılarında Renklere giydirilen ölümler karşısında Bâr ı grân makber kıyafetlerinde Uçurum dalgası tüvallerde Seni rüzgar basamaklarında beslediğim çıplak hasretlerle Büyüdüm bu şehirde.... Susarak saatlerin gaibe çalarken ki haliyle Sadece duvarda iki ayak üst üste durmak istiyorum Gezgin imgeler... |
Derin izler dolaşıyor şiirde, bıraktığımız ve bırakmak istemediklerimiz yan yana koşuyor adeta, geride unutulan bir ses var ve ileriden duyulan,
İşte bu biziz..
Her beşik acıdan geçiyor ve her eşikten geçen adımlar yeni bir sancı doğuruyor sessiz çığlıklarla, geriden duyulmuyor sadece ileriden duyuluyor
İşte bu biziz..
Şimdi bakıyorumda arkaya sesim kendine kavuştu..
Ah şiirin dili sen ne kadim dostsun yüreğe..
dedirtti şiirinizin dili..
Çok, çok güzel ve de özel bir şiir olmuş kutlarım yüreği
Çok ça sevgimle 🌹