Gölge...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Demlediğin acının kokusuna sövesim , aynı kıyıya defalarca vuruşuma ölesim ya da bir cümleyi kanadından öpüp kendime dönesim var heyhat....... şimdilerde için tam da içimden geçerken ruhumu talan etmekle meşgul zihnim yüzüme konan denizler göz kapaklarımın mahzeninde üç nokta sonrasına boğuluyorken nefesim perdesiz hazanlar açıyor yüreğimde ve sen evet sen, acıyan sızım, yaz(ı)da ki zemherim bedenimi soyutlayıp bir g/izin kabuğuna d/üşüyorum evet tam da burada sedirli bir ağacın öksüren siluetine dallarımı tutuşturup, en derine, özüne iniyorum İşte o vakit kıkırdayan karınca gölgesine güneş doğuruyor kabuklarım ve yaşam repliğinde boynuma çiçekler tırmanıyor toprağını uyutup gövdesinde uyanıyorum ruhum kıvrımlarında ölümcül bir masal bu kandili sönmüş gece ısırığı gözlerim saklı sandığın eriyen dişlerinde sırrını tarayan zamana şaşkınım... ~°~ ~°~ ~°~ |
Bir masaldan bin öpüşle uyanma arzuma ritim tutan
Namlunun ucundaki tetikçi ....
Ölmekse zamanın alnının çatından öldüm
Dogmaksa
Doğurmadığı anlarda doğdum....
Kaç şiirdi bu mısralar
Ben sayamadan sayıkladım
😉🤗💚