gözlerimin dumanlı aynasında
yansıyan acının resmini yaksam
külliyen yıkılışını seyretsem sessizce -belki o zaman diner bu yangın

yorgun umutların mezar taşları
çatlamış dudaklarımda keder türküsü
bir nefes ara verirken
sessiz çığlıklarım gökyüzüne yükselirken ..

ruhumun kırık cam kırıkları
batıyor kalbimin derinliklerine
her bir parçası bir anı
her bir anısı bir yara izi

zamanın yıpratıcı pençesinde
bir serap gibi onu arıyorum çöllerde
Islak toprağın kokusunda
yıldızların göz kırpışında -rüzgarın fısıltısında.

külliyen yıkılış olsa da umutlarım
yine de filizlenir bir köşede,
.........

ve şiir
evet şiir
acıyan yanlarımız
yanlarımızı mesken tutan kışımız
çadırımız-sığınağımız..


acıların seni şekillendirdiğini
kıyıya vuruşların seni güçlendirdiğini
ve o cümleyi öpmenin
sana yeni bir bakış açısı kazandıracağını unutma


dedi şiir
dedirtti şiir



en içten tebrikler
iyi dilekler-huzurla hep

Zamansa benim
Bir masaldan bin öpüşle uyanma arzuma ritim tutan
Namlunun ucundaki tetikçi ....

Ölmekse zamanın alnının çatından öldüm
Dogmaksa
Doğurmadığı anlarda doğdum....

Kaç şiirdi bu mısralar
Ben sayamadan sayıkladım


😉🤗💚