Uzunca oldu biraz.

Rejim edilen ruhum şimdi ,
altından postu alınmış bir derviş
Ruhu kayıp  bir ilahinin  içinden geçer,
Ayin ayin
Çelik urbalar içinde döşümde bir zalim
Huşu ile  raks eder.

Hiç bir kulağa ulaşmadı say sesim
Kör bir aşığın ,ışığa özlemi gibi yak ellerimi
yakmak için kanadını kelebegin
Yak şimdi tutuşla da gör hadi kibriti.
Sokak lambalarından Nuru  dökülen Tehvidler di benim için aglayan
Gecenin en kör vaktiydi an
Ve yüzün dü bir tokat gibi yüzümde patlayan
sevmeye  yetmiyordu ne yürek nede zaman.
Sırtımızdan  vurulduk
Silahsız ve kansızdi ölüşümüz
Ölüşümüz ki !yaşama muhalif muazzam bir slogan.
"ÖLÜMÜNE ÖLESİM VAR" BEN!(Ki Şero şizofren)..vay be!
Mısralarda  yol kesen eşkıyaya benzerdi gülüşümüz.vay be!

Ferketmiyor ki artık
Ha sabah şimdi vakit ,
Ha,ziyan bir günden geriye kalan
Işıgından yeni ayrılmış eksik etek 
bir aksam  .

İğde kokusu düşer mi yere
Toprağa  cemre düşmeden önce ?.
Kısaca ,
Her şey demini beklermiş ey ömrüm !
Bir bahar kokusu uzat seher yelinden
Hiç doğmayacak
Günahsız bir cenin nefesinden.
Ki ellerim,
Bir düğüm at saçlarıma,  bir kilim doku cehennemi hak etmiş günahlarımla
Cehennemin de canına oku.

Ben bu asrın
Hiç yaşamamış leylasıyım farzet
Hiç kurulmamış hülyası
Kaybettigim ruhumu toprağına ram et.

Bir şehrin enkazı var yüreğimin ortasında
Ve yüreğim  köhne bir gar ,
terk edilmiş istasyon
Sevenleri dondurulmuş zemin kattaki morg
kendi enkazında kutsalbir gömü
Ben kendi canımın mezarcısıyım say.

Kimse bulamaz artık beni ziyanım
Kendimi  kendimle  hiç ettim hezeyanım
Haritasiz bir diyarın gurbet akşamıyım.

Uryanim tüm günahlarımla
Artık bir gizim yok.
ve ahlardan
Bir sabır köprüsü kurdum içime  
icim dışıma yaban
Ben kendimi kendi kapımdan göç ettim
Yurtsuzum.

Bir mültecinin ruhundan amanet alınmış
Bir çift göze asılı kaldı bakışlarım
Göz kapaklarım kendi dibine düşer  uykusuz
Gece dört beş arası nöbet yeridir yatağım .

Gırtlağım ağzıma kadar küfür dolu
Ana avrat ,bu dünyanın çarkına
Gelmisine geçmişine der içimden
suretime keskin bir  bakış asar
Ellerimle dilimi keser ve sonsuza kadar

Susarım ,sesim çıkmaz
Susarım,Yangın yeridir içim .
Susarım , kül olsamda o biçim
Susmak kutsal bir eylem
Susmak en büyük devrim.

Gurbet akşamlarında bir teselli aramak
İğneyle kuyu kazmak kadar anlamsız
Ve çok zor .
Bu sessizlik .... Sustuklarım anlatsam bir Sagıra
Konuştuklarımı idrak ile akla vuran yok.

Ben artık kendi yüzümün kesiği
Kendi ismimin eskisiyim.

Ucuz bir çakmakla yaktıgım
Sahibinden satılık bu ömür benim.