Gizemin kumaşını çek gözlerimden .

Başrol hudutsuz alfabenize
Ön planda sihirler , şaiirin adı giz .
Hep aynı sözcükte kenetlenir di gözleriniz.
Gerçekten uzak olsakta ,yalan değiliz.
Yolun sonu yok
Başı ,tarih miladdan önce vakit .

Beyaz bir kağıdın
Karşısında agaracak belli saçlarım,
Belki  şehirlerden sürülüp ,
zindanlarda solacak
fesleğen düşleri unutlarımın ,
umutlarıma  fiyakası
Yaprak dökecek sağlığım
gençliğime veda ederken
maviler ki envai tonda ,açıktan koyuya dogru
Sırlanacak  bulutlar ağlamaktan
Eskidikçe yokluğuna cogalacagım
ve öldüğüm gün dogacagım tekrar, tekrar Adem’in kaburgasından .
Belki ellere dökülürken dillerin
Yeşilden siyaha dönüşürken
gözlerinde favori rengin
Ben üstüme  aldanacagım
Belki iki yana düşecek zamanın sularında
Kelamsızlık tan kelimelerim
Bütün diller bana yabancı &
Çocuk bakışlarında kaldı ana dilim
Ahh ellerim helal edin hakkınızı.

Ben hep bu mahallenin çıkmazın da
İmkansızlıga şiir dokuyacağım.
Dirisine ölümün Fatiha niyetine
Süzülürken gözlerimden iki damla yaş
Dualarım tanrınn kalbine degerken  kulağından önce.
İlk ayeti oku ,
son sôz hep uzaklar mesafesinde şiir aklımın köşesi .