Bir avuç mutluluk değil mi hepimizin arzusu
kaçımız kavuşabildik buna,çok azımız doğrusu
dedim dedilere takıldık kor ateşlerde yakıldık
nice oyunlardan atıldık hep şu dilimiz yüzünden...

Bazen biz söyledik durduk birileri dikkatle dinledi
bazı gün onlar söylendi kalplerimiz inim inim inledi
söz dediğin nedir ki hepsine bunca anlam yüklemişiz
bir çift kıymetsiz söz yüzünden kimlerin ipini çekmişiz...

Unutmuyor hatırlıyor on yıl yirmi yıl öncesi bir sözü
alevlendiriyor yeniden çoktan sönmüş bitmiş közü
doğru mu yalan mı o bile meçhul,belki de külliyen yanlış
büyük ihtimal hafızasının bir oyunudur bu ilkbaharı eder kış...

Sözler irili ufaklı sade yalın karışık kimi zaman tumturaklı
şerbeti ağır hazmı güç sindirilemeyen hem de kaymaklı
aileler dağılıyor öz kardeş kardeşe kin bağlıyor darılıyor
güvenler sarsılıyor kimse kimseye gerçekten inanmıyor...

Uzun lafın hülasası unut gitsin güzel kardeşim unut bitsin
hayat kısa kelimeler sonsuz, sığmıyor bir ömür kafamıza
at hepsini içinden gönlünden zihninden kurtul bundan
böyle devam edersen geriye hiç eser kalmaz umudundan...

Hem kendini hem seni seveni üzüyorsun böyle yaparak
sohbetlerin içine hatırlatmalarla bir avuç zehir katarak
olmamışı olmuşçasına olmuşu abartıyla ballandırarak
eline ne geçti sanki mütemadiyen geçmişte yaşayarak...

Kelimelerin üstünde durma mutsuz olursun demiş dedem
ömrü boyunca kelimeleri düşündü ve yazdı oysa annem
abim unutmak özgürlüktür demişti vaktin birinde bana
ne güzel bir tespitmiş meğer anlayıp hayatına uygulayana...

Acıtıyor can yakıyor düşünülmeden düşünülerek edilenler
sözler hasta ediyor diğer abim de demişti beynimi yediler
çok takıldım çok üzüldüm yıllarca ağlayıp inledim ben de
anladım ki iddia ediyor boşu boşuna söyleyen de söylenen de...

Bugün savunduğu bir şeyi yarın inkar edenler mi dersin
söylemediğim bir sözü söylemişim gibi suçlayanlar mı istersin
içinden çıkılır dert değil bu, kim doğruyu söylüyor Allah biliyor
için rahat edecekse sen Allah’a bırak ben eminim diyor...

Sanki mahkemede yargılanıyorum suçluyum sanık benim
işlemediği suç için bile cezalandırılan özür dileyen biriyim
karşı taraf daima haklı doğru dürüst ve madur görünüyor
ben ise temize çıkarıyorum onun sözlerini o ise bunu bilmiyor...

Bir damlacık mutluluk değil mi şu fani alemde hepimizin arzusu
bir çift tatlı söz bir güleryüz karşıdakine inanmak bir damla su
oysa sözler yakıyor bağrımızı unutulmayan değiştirilen sözler
tahrifata uğrayan inkar edilen söylemedim denilen sözler...

Doğrusunu bir tek Allah biliyor öyle ise bu tartışmalar niçin
ortada duruyor hayat sofrası, ya güzelliği ya da çirkinliği seçin
benmişim alıngan, vesvese yapmam diyor pratikte tam tersine
bırak bırak kardeşim bunları, kim ne yaparsa o düşer hissesine...

Dedim dedileri boşver, kelimeleri gökyüzüne bırak uçsun gitsin
bu sıkıntı bu ızdırap bütün dırılar vırılar yanlış anlaşılmalar bitsin
bunları düşünmek için çok uzun değil sınırları belli hayatlarımız
çözülsün dil zincirimiz, sonsuzluğa açılsın muhabbet kanatlarımız...




Gülhan Çeliktaş