Günün birinde, elinize “Nazım’ın eliyle çizdiği kendi portresi” geçerse ne yaparsınız? Bunu düşünmek bile benim için düş iken; Ben Balaban’dan emanet aldığım bu resmi 1 gün-bir gece evimde konakladım ve onun ağzından da şu anıyı gerçekten duydum;
“Bursa Cezaevi’nin berber dükkanında saç kesiyordum. Usta’m geldi, koltuğa oturdu. Ben keserken ve onunla sohpet ederken, aniden ayağa kalktı ve geriye dönüp duvarda asılı duran benim suluboya bir resmime baktı. Demek ki aynadan görmüştü;
“Bu resim kimin?”
Benim.”
Hiçbirşey söylemeden sırtını bana dönüp gitti. Usta’yı kızdırdığımı sandım ve utandım.
Kısa bir süre sonra kucağında boyaları, fırçaları,tuvalleri ve resim kağıtlarıyla geldi ve hepsini bana verirken son sözü;
“Bak Balaban! Ben artık resim yapmayacağım, sende sakın şiir yazmaya çalışma!” oldu."

Kiraz Ağacı’m,
sen Nazım’ı tanırsın,
tabiki mısralarımdan,
bense Bursa’dan.
Bu dev adamla farkında olmadan
10 yıl arayla yan-yana yatmışız,
soluyup aynı havayı aynı göğe bakmışız.
O cezaevine tıkılı,
ben Bursa Erkek Lisesi’nde yatılı.
-kuş bakışı-

Bilmeden birde
tanıdım onun çırağını
ilk resim sergisinde;
Bursa Oda Tiyatrosu koridorunda
İbrahim Balaban’ı.

10 yıl sonrada
İstanbul Ortaköy’de,
ressamın kendi evinde
ustanın kendi eliyle çizdiği
kendi resmini
kucakladım...
Unutulmaz bir anım!

Bunları sana niyemi yazdım
Kiraz Ağacı’m;
Bugün Saudi Arap çöllerine bilem
kar yağdı bak,
günlertden ise 15 Şubat,
nedendir bilmem;

„Hava sıcakmı sıcak,
hava kurşun gibi ağır!
Bağır bağır bağırıyorum.
Koşun kurşun eritmeye çağırıyorum..."

Diyen şairin 108.inci doğum günü
Ve sen
şenlendirmek için bu düğünü;
ilkbahar bile gelmeden
kış ortasında tomurcuklanmışsın,
böylece ustamı kutlamışsın!
Ne kadar duygulandım
bir bilsen Kiraz Ağacı’m?

Varsın
tomurcukların ayaza yakalansın,
dallarında bu yaz
olmasın kiraz,
o zümrüt yeşili billur yaprakların
meyvasız-çiçeksiz kalsın,
Usta’mın 1949 yılında yazdığı "NİNNİ" şiirini ansın;

"Ruhum,
gözlerini yumuşacık yum
ve gömülür gibi suya
çıplak ve beyaz giriver uykuya,
rüyaların en güzeli bekliyor seni,
ninni...

Ruhum,
gözlerini yumuşacık yum,
kucağımdaymışsın gibi bırak kendini,
ninni...

Uykunda unutma beni,
ninni:..
Gözlerini yumuşacık yum
yeşil ela gözlerini
ninni ruhum
ninni...

***
Sen yukarıda
yemişli dalların içindesin,
yeşil gözlerin güneş dolu,
dudakların bala bulanmış.
Ben ağacın dibindeyim,
bir ayağım çukurda...
Ben senden çok önce gideceğim,
sen bensiz kalacaksın ihtiyarlığında...“

(*) KİRAZ AĞACI (13) şiiri. Yana yatık/italik dizeler Büyük Türk Şairi Nazım Hikmet Ran’a aittir