Sırra kadem basmışım
Dün benim doğum günümdü
Aklıma şu an geldi Hayat telaşı işte, unutturulmuşum Zaman dediğiniz şey Su misali akıp geçiyor Yaşamak, ayakta durmak Hakikaten ne zor şeymiş meğer. Selamı sabahı keser Seninle işi biten zamanla Bir süre sabredersin unutulmaya Kendi içine dönersin önce Hap niyetine yutarsın kelimeleri Gün gelir, tahammülün biter Yağar, eser, gürlersin gökyüzü misali Kafan bin beşyüz olur ve Doğduğun günü bile unutursun. Dün benim yaş günnümmüş Zaman kendini unutturmuş Bana da unutturmuş kendimi Cem ederken ervah-ı ezelde Sırra kadem basmışım. Cahit Fıkırkoca 20.05.2024, Ankara |