Kokunu öptüm
Fırtınanın tam ortasında bulmuştuk birbirimizi
Yıldızsız gecelerde, güneşsiz gündüzlerde Bir tutam umut uzatmıştın, ürkek gönlüme Her şeyin simsiyah olduğu günlerde Bihaber aniden gittin Ah yâr, beni neden terkettin Bir baktım ki yanımda yoktun Hatırlayıp bıraktığın umudu öptüm Nasıl da karanlık, nasıl da zifiri Sevdikçe meğer hatırlatmışım maziyi Nasıl da uzak, nasıl da tuzak Sevdikçe meğer kanatmışım kalbini Aşk saçan gözlerinde bulmuştum seni Rüzgarların tam ortasında Sarılmıştık birbirimize yıkıntıların arasında Bir tutam aşk verdin, bihaber çekip gittin Uzanıp yastığına, bıraktığın kokuyu öptüm. Cahit Fıkırkoca 29.11.2024, Ankara |