Ölümün Sessiz Çığlığı
Ölümün tadı var mı bilinmez,
Bir yolculuk mu, yoksa durağan bir nefes mi? Karanlığa açılan bir kapı mı, yoksa sonsuz bir sessizlik mi? Rüzgarın hafif esintisi gibi gelir ölüm, Sessizce yaklaşır, fısıldar adını. Bir serüvenin sonu mu, yoksa yeni bir başlangıç mı? Kimbilir, belki de ölüm bir huzur verir insana, Dünyanın telaşından uzak, sonsuz bir sükûnet. Bir özlem mi, yoksa kurtuluş mu? Her solukta ölümün izi vardır, Her adımda ona biraz daha yaklaşırız. Belki de ölüm, hayatın anlamını bulma çabasıdır. Belki de ölümün tadı yoktur, Sadece bir son değil, yeni bir başlangıç. Ölüm, sonsuzluğun gizemli kapısıdır, Onun tadı ancak sondan sonra olur; Bahadır Hataylı/05.05.2024/Sancaktepe/İST |