KeLeBeK BeDeNiMe YeTMiŞ oKTaVLıK uĞuRLaMa MeRaSiMiGecenin yedi oktavlık sessizliğinde Genzime takılan hüzün ile kolkola Ebruli orkidemin kara gözleri darbe yapıyor Sensizlik diye okuyorum bütün yıldız kümelerini Gidişinin ardından Uçurumun nefesine hibe ediyorum anıları Ruhuma yetimlik elbisesi dikerek Acıyı bal eylemek varken Habire kalbime batıyorum çuvaldızı -Hiç’lik ateşinde sınır dışı ediliyorum Nereye iltica etsem sen - Tek başına yaşamaya doydum ben sevgilim Çok yabancıyım kadeh bardaklarının sesine Sigara dumanının isine Tek bildiğim çiçek kokulu ellerimle Toprak bedenime şiir döktüğüm Biliyorum sevgili İzmarit kokusu parmaklarının gölgesine taht kurmuştur şimdi Sustuğun yerde unutmuşundur Belki de beni Olsun sevgili Sen iyi ol yeter Bu son çırpınışlarım İyi halden hüküm giyen yüreğimden Üç kez öperek Dermansız avuç içlerime gül suyu döküyorum Hatırla sevgilim Eskimeyen güpgüzel reyhan kokuşlu Yemini yüklendim sırtıma Ayaklarım annemin cennetine muhtaç Saçlarımda papatya gülüşlerinden taç Ruhum Yaradan’ın sevgisine aç Şimdi ne kadar gidilebilirse O kadar gidiyorum sevgilim "Hoşçakal" nagihan |