YaraSonbahar sisi çökmüş Sevmekten korkan yüreğine Söylemekten kaçtığın her tümce Kendi yalanlarını doğuruyor Ki sevmek tükenmesi mümkün olmayan yarınlardı… Bahanesi çok sabahların İhanet edilmiş harfleriyle Bir bahar günü Bitti… Daha çok izlerin endişesiyle Kaçarken karanlığa Ay hep peşinde Güneş ise tutulmanın ızdırabını yaşarken Yeniden doğmaktan vazgeçmeyip Direnir… Ne zaman itiraf ederse kendine O zaman nefes alır Yoksa bilir Yaralar kabuk bağlar Düşer İzi kalır… |