Kendi Kıyılarımda
Sonbahardan arta kalan sızılar
Birikir fotoğraflara... Gözün değdiği her yerde İnce bir hüzün kalır... Geçmişten geçmeyen herşey Geç kalmışlığın suskunluğunu saklar Uzak gelir gökteki yıldızlar Kendi kıyılarımda Sensizlik nöbetinde... Bu kentin geceleri uzun olur... Dört duvar arası sessizlik Bırakmaz yakamı Gün köşe kapmaca oynadıkça... Kurak mevsimler Alnımda derin izler bırakırken Papatyalar terkederken yamaçları Yenilenir kırılganlıklar... Zifir çöken vakitler Hep aynı yere giderken Özlemler takip eder bizi... Adımların ardında saklı durur Yağmur damlaları... Katran karası bir yalnızlık çöker üzerime Avuçlarımda feryat figan ızdıraplar... Sesim dokundukça zamana Her yerden Eylül çıkar... Hep masallarda kalır mutlu sonlar... Ser’can Saraca----mavigölge |