denklem...sorun sadece ben miyim.. sorun..evet, evet sorun nükseden vardiyalı sancılar ağlamaklı, ağrımaklı bir can yine derin bir sızı, çıplak düşler giydikçe nöbet sancağını üşüyor ellerim savaş halindeyken yastığa direnen gözlerim huzursuz bir yatağın alaca kalbinde, kızılsız bir şafağın tam da rahminde inanç tazeliyor fısıltısız mırıldanışlarım sahi, sorun sadece ben miyim. korkak değilim, kaçak hiç değilim kaçak dövüşen akreple, yelkovan ne zor değil mi.. kim vurduya giden ve dönemeyen zamana saymayı öğretmek geceye uzanıyor saçlarım gibi yollar vakit zifir.. tadım zehir unutmayı deniyorum kendimce, kendimle hiç tanışmamış olmayı diliyorum kendime siz üzerinize alınmayın nefesinize afiyet o kadar hayat ki hayat bu nasıl kifayet belli ki, denklem benim çözümü ki uyumsamak...o vakit huzursuz yatağımın alaca kalbinde, kızılsız şafağımın tam da rahminde uyumsamak istiyorum uyanmamak üzere... ~°~ ~°~ ~°~ |
Beyin loblarınız baskı yapıyor ruhunuza ve siz bilmenin ağır yükü altında eziliyorsunuz ki Arafta kalmışsınız...
(...)
sevgimle..