Bir imlece meylediyorum, ey sevgili:
Neden mi düştün gözümden söyle iklimlerden hep özlem ve çaresizlik miydi seni bana getiren?

Çatma kaşlarını istersen çat yüreğini
Her çakmak sesinde irdelerken o yangını
Biteviye örselediğin kadar yüksek ökçeli
Bir aşktan geride kalan
Aralıksız sızan bir hicran
Muhatabım değilsin artık
Mukayese ettiğin ben, biz olmaktan ırak
Muadili olduğum o çeper
Ne çıkardı azıcık sevseydin ya beni?

Bir de gelmiş mısralar ekiyorsun üstümdeki
Ölü toprağına ne hacet
Gelmediğin gibi götürüyorsun da beni benden
Ha kıydığın içimi
Ha kavurduğun şiirin neslini
Bir ütopyadır artık bu aşk
Semiren hüznümle değil
Savunduğum kalemimle hemhal
Hınca hınç kızgınken ben sana
Değmediğini gördüm artık yazılası
Bir şiirden çok ama çok fazlası
Yığılı iken kalbime
Kabrime denk düştün düşeli
Hicrinde yalnızlığın
Hicretim olsa ne ki varlığın

İma değil imha hiç değil
İtiraz hakkımı
Kullandığım kadar da vakur ve mademki
Onurumdur önde giden
Kurusıkı bir tebessümden fazlasını
Hak etmekle iştigal
Kuruyan şu çeşmenin garbında
Satır aralarının şavkında
Bir şark çıbanı gibi de büyüyen

Bu esmer yalnızlığın
Gövdeme attığın bir çentik misali
Kalemin uçuşan delişmen c/esareti
İle sevmenin nezdinde
Nazım da yoktur bu saatten sonra
Lakin bil ki dualarım seninle
Geçen onca zamanın hatırına
Taş da değmesin ayağına
Nasır tutmuş yüreğinden sökün eden o fırtına
Bense fıtratıma sadık
Ben ki:
Kefil olduğum dünde kalan güzelliklerin hatırına
Tek kelime etmem de bundan sonra

Sen yolunda selameti ağırla
Ben de bırak ki sitemi nazı niyazı
İçimdeki dikeni
Artık batırmayacağım kadar kendime
Ruhumun meşkinde
Yazdığım metinlerin ve şiirlerin gölgesinde
Ne saklanırım ne de kaçarım artık kendimden
Kendimle olan münasebetime bil ki:
Sensin en etken
Sensiz zamanların
Sır tutan aynaların
Hali hazırda ufacık da olsa bir kırıntı iken
Yanıma kar kalan
Aşkın hicvinde büyüyen bir coşku ve umut
Yârden gelmeyeceğini bildiğim her kırıntı her selam
Mihrabı yerinde bil ki kalemin

Derdine düştüğüm günlere koşarken yeniden
Yaktığın bu ateşe de müteşekkirim
Sen bir kıvılcım iken
Boyutsuz yüreğimle müdahil olduğum
Aşkın yangınına sürükleyen
Nasıl ki sen
Varsın olsun uzak ol kıblemden
Kıt kanaat sevenlere inat
Kıtlıktan çıkarcasına sevmeyi öğreten
Rabbin izniyle
Bak kavuştum işte yeniden kendime

Kendim olmanın mutluluğunu taşırken
Ve de taşarken kabımdan
Yeşeren yüreğimde saklı
Dünde kalan bir sırsın sadece
Şuursuzca sevmiş olsam bile seni
Kendimden de men ettiği kadar bu sihirli hikâyeyi:
Hoşça kal…