Vazgeçtim
siz korkularınızı nerede saklıyorsunuz
umudunuz nerede yeşeriyor hangi tesadüf düş kurmanızı sağlıyor yastık altında biriktiriyor musunuz yeminlerinizi, kendinize verdiğiniz sözleri.... silahınız elinizde mermi namluda emniyeti açık bekliyor musunuz kendinizden vazgeçmek için ben korkularımı, yeminlerimin yanına yerleştirdim her gece yastığıma koyduğumda başımı tesadüflerimi düşünüp nelere geç kalıp nereye erkenden gittiğimi farkettiğimde umudumun artık hiç yeşermediğini görüp yıldızlara han olamayacağımı kabullenince işte tam o an çektim tetiğini silahın ki şakağıma dayalı bekliyordu uzun zamandır elimde öldürdüm kendimi tüm olmazlarım valizimde valizim yürüyordu öylece kendi halinde... |
yurtluğum sanmıştım çocuksu dünlenişi
besbeter bir alev yakarken bedenimi
tuhaf yaralar büyüttü ayaklarım
korku koktu adımlarım..
yolu uzattı uzun uzun meseller
mıh gibi çakılı kaldı kursağıma
bir görümlük sevinçler
vakit erek vakti değil
ay'da doğmazdı
sırda mahzun iç çekişlerim
zifir bir demde sinem daraldı
lambaları söndü yürek kentimin
kaç yokluk sırdaş oldu bu acizliğime
kaç bozgun vuku buldu sumrularımda
kaç sus sabrı yaksam aydınlanırdı
düşlerimde gördüğüm
umut sargını
bir yıldız lemasına tüm hazinliğim...
sevgiyle ayşe'm