17
Yorum
49
Beğeni
4,8
Puan
880
Okunma
acı çok acı...
içi dışı cam kırıklarıyla dolu insan denen canlının
ne çok kapı var geriye dönüp baktığımızda ki kapıların ardında çoğunluk hüzün!
(alıp başımı gitmelerdeydim
gidemedim!
senden başka
yerim/yurdum yoktu
ışığın etrafında dönen
pervane gibi
etrafındaydım
efradının arasında kayboldum!!!)
ne çok acı var toprağın üstünde
ve toprağın altında acısı bile yarım kalmış ne çok insan
(alıp başımı gitme isteğim
ne zaman gelse başa
yönüm ne tarafa olsa da
yolum hep sana çıkıyor)
acı hep acı
çok acı
"hep aynı yerden mi kırılır insan?"
hep aynı yerden mi sınanır!
ve hiç mi ç/alışmaz insan
acıya alışmak bu kadar kolay mı?
yönüm nereye bilmem bu saatten sonra
yolum belli ama
toprağın altı bekliyor beni
yılların biriktirdiği acı ve kırıklıklarla...
"iç döküntüsü" diye nitelendirdiğim satırlarımı; Günün Şiirine layık gören seçki ekibine, büyük bir mahcubiyetle teşekkür ederim.
Sevgi ve saygımla.
5.0
96% (23)
1.0
4% (1)