Kahır kitabından aldım dersimi.
Sana bütün malûmatım hoş geldi.
Erken vedâ etti aşkın mevsimi.
Arkasından hazan geldi, kış geldi.

Efkârlı heceler taştı özümden.
Sürçülisan olup çıktı sözümden.
Tebessüm maskesi düştü yüzümden.
Şu başıma türlü türlü iş geldi.

Sevenin derdini çekerdi insan.
Yıkılmış gibisin yer ile yeksan.
Keşke yüreğinde olmasa noksan.
Bin âh çektim yine sana boş geldi.

Yokluğun tadımı kaçırdı biraz.
Etmedim şahsına bir gün itiraz.
Toprağa inmemiş kar gibi beyaz,
Tabağıma en zehirli aş geldi.

Çağlaya çağlaya sular duruldu.
Âşıklara derdi unutturuldu.
Benimse özlemden ruhum yoruldu.
Sanma bu can acılarla baş geldi.

Yalnız çeken bilir her ıstırabı.
Mevlam çektirene sorar hesabı.
Sensin diye öptüm çölde serabı.
Gözlerimden iki damla yaş geldi.

İbrahim Halil MANTIOĞLU