Daha dünün tozları durmuyor mu akılda
Maziden esintilerin rüzgârı çınlıyor kulaklarda
Nasıl da canhıraş ve gözü pekliktir bu duruş
Emek, vefa, ter ve kandandı yarına doğuş.

Çoğunda sıcağını hissetmedik mi tende biz
Besleyip büyütendi anne, teyze, hala, ninemiz
Bir aile sıcaklığıydı ki o en kıymetli hissediş
Burnumuzda tüten değiller miydi onlar daima
Mazideki yiğitliklerini de gör ki vatan aşkına.

Hem yar, yaren, ana, bacı oldular saadetle
Yetmedi tüm bunlar eklediler çileye yeni çile
Düştü eri yola gelmemek vardı serde, hazan
Durur mu, Anadolu kadını bu, o da kahraman.

Ve aylarca süren ölüm kalım savaşında
Perde arkasında değil sadece, yiğitçe de kavgada
Kimi kolunu, bacağını, gözünü yitirmişti
Kimi dönemedi geri, şehâdete erişti.
Ana gibi kolladı ;ocağını, bayrağı, vatanını
Abideleşti gururla cumhurun tüm kadını.

Gördesli Makbule, Kara Fatma, Şerife Bacı
Silinir mi hafızadan Halide ve Nezahat Onbaşı
Hafız Selman, Halime Çavuş, Tayyar Rahmiye
Sayamadım dahasını bu gurur hep bizimledir
Destansı bu cefaların vefası cumhuriyettir.

Nitekim de oldu öyle, vardı gerçeği gören göz
Milletin mayasındaki güç, kadınında var olan öz
Gazi Paşa bu payeyi verdi cümle kadınlara
Yıkıldı bağnaz anlayış, hayat veren reformlarla.

Şimdi bu asil duruşun ve yarına uzanışın öyküsü
Her geçtikçe adları dilde acıdır mazinin türküsü
Ve biz bilirdik ki askere uğurlayan eldiler onlar
Oysa vatan ise konu, bayrağı candan aziz tuttular.

Nasıl bir doğuştur bu yeniden bir düşün
Yeşersin diye ümitler güne, maziden esti hüzün
Ve abideleştiler bilmem ki kaç kentte, beldede
Gazi Paşa verdi hakkını işin, unutmamıştı vefayı
Kurtuluşun öyküsünü yazan o fedakâr yüreklere
Medeni devletlerden önce verdi seçme seçilme hakkı.

Belki de yüzlerce yıldır gasp edilen çokça hak
Cumhuriyetle birlikte nasıl da oldu müstehak
Mazimiz boyu taşın altına elini koyan kadınlarımız
Medeni yaşamımızın da öznesi ve üstelik baş tacımız.

Ve bu değeri verdikçe bizler de kadınlarımıza
Cumhuriyetin meşâlesi de yanacaktır yarınlara.

Oğuzhan KÜLTE