BİR ŞİİRİN ARDINDAN
Camdan gördüm seni biraz yorgundun
Bilmem kendince o an neyliyordun Pervaza konmuş kuş gibi durgundun Belli ki bir sırrı bileyliyordun. Perdelerin açık lambalar sönük İçerisi sessiz, havası loştu Küsmüş gibi sırtın camlara dönük Yanına çektiğin sandalye boştu. Bakışlarıma nazır oturuyordun Sanki Ankara’yı yakmış gibiydin. Kalbine bir şiir batırıyordun Ucuna kibriti çakmış gibiydin. Önünde kağıtlar kenarda çayın Yüzüne inmişti sırma saçların Camdan sızan huzme güneşten payın Biraz nemlenmişti kirpik uçların. Anladım ki senin derdin derince Anlatsan anlamaz şu dağlar taşlar İnsanın kalbine sevda girince Göğsünde inceden bir sızı başlar. Aydın YÜKSEL-ANKARA 22.02.2024-Perşembe 23.14 |
nadide güzellikte bir şiir olmuş kıymetli dost..
Biraz hüzün biraz hasret soluklarken,
camdan sızan hüzmelerle ısıttı içimizi o güneş..
ve hicranla inlerken sırtımız bahçeye dönük
azda olsa ıslanmıştı kirpiklerimiz..
sade bir dille yazılmış,
akıcı ve revnaktar olan şiiriniz yüreğimize su sertpti..
tebrik ediyorum
selam ve saygılarla..