Yıllar sonra tanıdık birbirimizi.
Kırık bir kalbin acısını dindirmek,
Düş’lerden gerçeğe çıkmak gibi,
Ömrümün ağrıyan yanına rahatlık verdin.

Ama sana aşık olmanın bedelini ağır ödedim.
Saklamak zordu seni zamanın yıllar denen diliminde.
İçim acıya alıştı sonraları.
Ve geceleri zor olduğunda,
Seni kendime yakın tuttum,
Sarıldım sana gerçeğin dışına çıktığımda,
Başın omuzumda gibi hâlâ,
Yankısı vuruyor yüreğime.

Kalmanı istiyorum hep içimde.
Bana gelemeyeceğini bilsem de kalmanı istiyorum.

İstemek umudun yarısıdır sevgili…

Adımı haykırmayacak mısın?
Şehrin kalabalık gürültüsüne.
Belki de duyamayacağım sesini,
Geçtikçe yıllar, beklemek de yoruluyor…

Hiçbir şey hissetmediğimi anlayacak mısın?
Öldüğümü düşünüyorum hissizce.
Hayatın neresinde olduğumu göremiyorum.
Kendimden bir parça kesiyorum sanki,
Hissetmiyorum sanırım,
Kendimi bile…

Sadece zaman mı harcadım bu yaşıma kadar,
Yoksa zamanı sende mi yaşadım?
Uzun bir tünel düşün; gidiyorsun, karanlık.
Çığlığın duyulmuyor, yine de gitmek zorundasın
Yaşmak zorunda olduğun gibi
Sensiz öylece gidiyor hayat sevgili…

Sen solumda zirvede yaşarken,
Ölüyorum acının altında kalmış düşlerimde.

En çok seni yaşamışım bu hayatta,
Kendi ağrılarımı unutup…


Hasan YILDIRIM