SON TREN
Kiminin dalı kırılmş şiirlerle avunmuş
Kimi çok sevmiş,yüreğinden vurulmuş Yalnızlığın dibine dibime vurmuş Gün bitince karanlık çökmüş sokaklara Aşklar tazelenmiş loş odalarda Tavan yapmış arzular,şehvetler Açık kalan pencereden Kuğu gibi rüzgar süzülmüş içeriye İpeksi dokunuşlar olmuş bedenlere Çiçeklerin en güzeli bitmiş yüreklerde Hicaz taksimleri çalınca arka sokaklarda Ne şimşekler çaktı o an gözlerde Bir el okundu omuzuma karanlıkta Döndüm arkama,kimseler yoktu O karanlıkta omzuma dokunan eli aradım Bulamayınca,dualar edip tanrıya sığındım Gözlerimden düşen son damla yaş Üzerine basılıp ezilen çiçeğin can suyu oldu Gece saat on ikiyi gösterirken Son trende kalktı gardan,mendiller sallandı Bir damla yaş süzüldü yanağımdan Yalnız kalınca yaslandım ağaç gövdesine Şimdi kim duyacak içimde kopan çığlığı Kim görecek gecenin kör karanlığında Gökteki bulut,gözümde ki yağmuru taşır mı sana Rüzgara bıraktım kendimi sürükleniyorum Boşluğa düşüyor adımlarım Kumkapı meyhaneleri de kapanmış Kendime çekilsem pusulam kayıp Açınca gözlerimi Buldum kendimi bir balıkçı külübesinde Omzuma dokunan elin o olduğunu söyleyince İyi insanların olduğunu anladım Ve sırtımı dayadım ona Saatlerce ağladım YEŞİLIRMAK |
Selamlar... Saygılar...