Tutuşur
Tutuştu yazdığım dizeler bir bir,
şiirlerim, sanki küle döndü dönecek. Aşk zincirinden kopan halkalar sanki korku ve ümit arasından gelecek. Beni fark etse bu âlem ne olur? Kayıp bir mısrayım ben bu evrende. işaretler metaforik, kâğıttan bir gemide yüzer ümitlerim varlık denizinde. Aşk ateşinde yanmaktan korkmaz da insan, bıçak gibi keskin sözlerin altında kalmaktan korkar, ya da pare pare olur her uzvu, en çok da kalbi parçalanır Savururum yaramaz çocuklar gibi zamanı bir oraya bir buraya ve kırar parçalarım ben tüm vicdan aynalarını İşte tam şuradan tutuştu bu şiir yanıyor cümlelerim bak, gör bu içimdeki o şeyi; yaşama ve yaşatma ıstırabını! Zeynep Zuhal Kılınç |