Prometheus'un ateşiTemkinli olmaktan yorulup bir köşeye çekildin Seyre koyulup insanı ateşi çalanlara baktın Prometheus gibi Tanrı’ya kafa tutanları ve ateşi ondan çalanları seyrettin Gülünç durumlarda ağlayıp güldün gözyaşı dökmen gereken yerde şaştın şirazesi ruhunun melankoliye kaydı ve sen yanlış zamanlarda gülüp ağladın Onların Tanrısı vardı senin ise Allah’ın Bütün önlemler işlevsiz kalırdı O’nun katında Her şeyin bir anlamı bir yönü vardı zamanı ve zemini vardı gülmelerin ve ağlamaların Hayat nedir, insan nedir, sorarken sen gecelerde Kalın düşünenler senin fikrini incecik bulurlardı Belki bir haset rüzgârı esip sendeki ateşi söndürür Onlar Prometheus’tan alırlar ateşlerini, fakat sen Allah’tan alırdın... Zeynep Zuhal Kılınç |