SEN
// Bir Zaman Kaybı-ndasın Kadın //
-Olur mu? Deme, olacak! O gittikten sonra, İş işten geçtikten sonra yani. O varken sahiplenmedigini, Yokluğunda aradığında. İşte o zaman! Yani! Sesini duyuramadığında Aşacaksın hududunu. Ne umutLar ekmiştim oysa dersin, Kendine. Sadece beni gerçekten sevdiğine Ikna olmak, istemiştim dersin. Demesine de..... Gözlerinin Hayata tutunduğum bölgesinde. İşte tamda! Orda yitirirsin, Büyümesini umut ettiğin ’umudunu’ Hakkettim, Ne gelse başıma mustehaktir dersin. Avuntuların bile Teselli etmeye gücü yetmeyecek Seni. Ve yüreğin; onun için çığlık çığlığa Ağlamaya devam edecek... Gün gelecek Onun bir ayak izi bile kalmayacak, Sokağında,, MartıLarın çığlığı bile özelliğini yitirecek, O yokken. içinde başLayan o savaş, O haykırış,, Hiç dinmeyecek. ’unut onu’ diye haykıran yüreğini, Söküp atasın gelecek. Acı ama! Teninde bir başkasının kokusuyla Gelmesine bile razı olacaksın. Bağlandıkça kaybetmene rağmen, Kendini unutup onunla dolacaksın. Bir zamanlar ! ’nefes’ diye içine çektiğin havayı, Onsuz bırakmayı istemeyeceksin. ....... ....... -Söylesene kadın! Hala yüreğini sahiplenen bu adamı, Umursamamaya devam mı edeceksin. Söylesene! Ya yarın kazanmak için geç kalırsan... Evet, bence vaktin varken Ona güvenmeyi öğren..... 03.21.2017 Kadir TURGUT |