Sen gelince ülkeme, güneşe hüznümü emzirdim
Kimseler uyanmadan ben bayramlıklarımı giydim
Yağmur damlacıkları içtim kirli saçaklardan, sevindim
Başka bir güne uyansın istedim gün, kimselerin ölmediği
Üstü kalsın dedim acıların, bir ezginin seli alabora etmeden

Günü gelince çıkıp gidenler gibiydi unutuluş hayatımda
Ben bakakalırken arkalarından, vakit ayrılığa tırmanıyordu
Nadim bir rüzgârın koynunda yalnızlık tek şiirim oluyordu
Özlemin perdelerini açarak aşkın kervanlarını bekliyordum
Devrilmiş hayatın içinde yabanıl hüznümü çoğaltıyordum

Tasayı, sevinci ve yürekteki ateşi tutuşturuyordu oysaki an
Kayıp sırlar kitaplığında aradığımız büyülü sözcüklerdi
O gönlümüzdeki güneşi uyandıran tatlı bir sesti yaşamak
Bir pıhtı olsa isterdik belki de damarlarımızdaki delirmiş kan
Geçmesin isterdik asırlarca, o asla dizginlenemeyen zaman

Gözlerin hükmetmeyi bilmez bilirim titrek ve üşümüş ellerine
Düşün zincirini reddeden bir bakla, titreyişlerin karışır nefesine
Yabanıl kuşlar gibi ansızın gelirsin bir gün sen hüzünlü şiirlerime
Göçmen yüreğinin ayak izini takip eder sevdalı bir adam sevgiyle

Söyle! Kızıl çiçekleri erginleştiren ne! Güneşi hangi el çevirir!
Bayrağı dalgalandıran, usunu çalıştıran, ruhunu çağlatan ne!
Yüreğinin kum saatlerini tersine çeviren, ufkunu aydınlatan ne!
Sen kıyam bir tutku olsan, uğramasa yurduna rüzgâr senelerce
Saçlarının yelini hissetmesem, ben aşkı yasabilir miyim böyle!..

Kırarım istesem yüreğinin dalga boylarını, kuşlarla adaş olurum
Gönlündeki buzulları öpüşlerimle eritir, buzdağlarını deviririm
Özlemin rengi mavidir gülüm, ne yana dönsen hep ben olurum
Hüznün derinliklerindeki bir el gibi güneşten önce saçlarını okşarım

Bilesin ki sevda, hiçbir neden gönlümüzdeki devinimleri azaltamaz
Hiçbir neden ruhumuzun doruklarını biz istemez isek incitemez
İçimizin öksüz yollarında bir çoban ilerler, mor dağları mesken eder
Ve biz istemez isek eğer, bahanesiz nedenler yolumuzu kesemez…

Selahattin YETGİN