Bilmem ki hangi denize atlasam?
Bir Yunus’un sitemi diner mi bende?
Sensiz her çabayı boşa saydı zaman...

Umutlarla bağı koptu gençlik çağımın
Hayat denen terazinin bozuktu dengesi
Sağa sola yalpalandı bu derde müptela beden
Ayarı oynanan gururumdu aşkın belgesi

"Sus!" emrine boyun eğdim
Oysa söylenecek öyle çok şey vardı ki...
Her birini bir mazluma dağıtsam
Tükenmezdi yine de ağıtlarım

Şimdi beni iyi dinle!
Bir kez yıkılırmış aynı duvar
Üzerime esse ne olur ki en hoyrat rüzgâr?

Her yaşanandan bir ders alınırmış
...ve her şeyi öğrendim senden
Bir unutmayı öğrenemedim
...ve bil ki!
Her geçen gün
Bu sevdayı binlerce kez büyütecek inan ki
Gözlerimin önünden gitmiyor zemherî buğusu gözlerin...
Bana sövsen de artık ninni gibi gelir sözlerin...

İbrahim Halil MANTIOĞLU