Havalı kuşlardağılmış parçalardan kabuk bağlayan gölgelerden unutarak geçilen duraklardan .... yorgun akşamların ay kanatan sesiyle susuyorum geceyi kelimelerin kılıç ağzında uyuyor kuytu mevsimler aşka üflediğim şiirlerin yırtık uçurtmasında ırmağa karşı çocukluğum tanıdık bir çanla bulut vuruyorum camlara ruhumda karanlık imkan duvarlar ve gölgeler çıplak acının özgürlük sırması hayallerin doğduğu zamansız çöl boşluklara eklenen kapılarda havalı kuşlar sızan her yolun oluklu tekrarlarında delice su kabına sığmaz günler Ey benim sevincimin soğuyan yıldızı rüzgarın çamurlu yelesinde onarılmaz şehirler ve soluğuma terkedilmiş kokuların ıslık çiçekleri üzerimde mor menekşeli yalnızlığın örtüsü gizemli hüznün öpülesi uzaklığında dudaklarıma dokunmalar çukurlu ağaç tuzlu bir resim gibi içindeyim dalgaların karanlığın ışığıyla uyandırılan aynada gözlerim uzunca yol yürüyorum ... |
bir zaman sonra hayatın duracağı yeri hatırlatıyor her adım .
unutarak geçilen duraklar çok sonra geliyor akla ..
şiirlerinizi hep beğenerek okudum .. çok kutluyorum