Ay‘ ın Karanlık Yüzü
Yaklaşsa dünyaya ay
Kabarır yüreği dünyanın Uzaklaşsa Hüznün karanlık sureti Belirir yüzü gök olan evrenin Siyaha bulanmış gecesinde... Kavuşamayan iki sevgili gibidir Dünya ve Ay İkisi de bir birlerinin Sadece kendilerine yansıyan yüzünü bilir Karanlık yüzlerinden habersiz... İlk dördün sevgilinin gülüşüdür Son dördün ise asılmış suratı Yarım ay sakladığı hüznü Dolunay ise huzuru... Sevdanın gel-git akıllı İki sevgilisi Sergilerken yaşam denilen oyunda Kavuşmanın imkansız duruşunu Bir umut Belki bir gün Sonu kıyamet olacağını bile bile Yaşama arzusu ile özünde aşkı... Yaklaşsa dünyaya ay Kabarır dünyanın denizden yüreği Uzaklaşsa dert gibi Saplanır suları karasına Yani ne yapsa ne etse Derman olmaz dünyanın yarasına... Ay‘ ın karanlık yüzü Temsilidir aslında Ruhunu kaybetmiş Adem oğlunun Kendi karanlık yüzünün Yansıdığı evrende... Çağdaş DURMAZ |
yarayı açanı yine de yar bilip sevmeye devam eder için için ki ızdırapların en büyüğüdür ne tadı kalır ne de tuzu ömrünün
Tebrik ederim Çağdaş derinliği ve anlatısı ile çok güzeldi şiirin